’ஈழத் தமிழர் ஆதரவு இயக்கங்களை சிதைத்துக் கொண்டிருக்கும் இந்துத்துவ அடியாள் சீமான்!’

வி. சபேசன்

வி. சபேசன்

2009இல் ஈழத் தமிழகளின் விடுதலைப் போர் மோசமாக தோற்கடிக்கப்பட்டது. தமிழினம் பேரழிவுக்கு உள்ளானது.

இது பலரை ஒருவித மனப்பிறள்வுக்கு உள்ளாக்கியது. இந்த மனப்பிறள்வு தமிழர்களை நிதானமான முறையில் சிந்தித்து, எதிர்கால திட்டங்களை வகுக்க முடியாதபடி செய்தது.

இந்த மனப்பிறள்வுக்கு உள்ளாகியவர்களில் சீமான் முக்கியமானவர். ஒரு நேரத்தில் அவரிடம் இருந்த தமிழினப் பற்றை யாரும் மறுக்க முடியாது. ஆனால் அவருடைய மனப்பிறள்வு அவரை ஒரு மோசமான நிலையை நோக்கி கொண்டு சென்றது.

சீமான் உண்மையில் ஒரு பயந்தாங்கொள்ளி. ஒரு கோழை. ஆனால் வீரன் மாதிரிக் காட்டிக் கொள்வார். அவரைப் பின்பற்றுகின்ற தமிழர்களின் நிலையும் இதுதான்.

இந்தியாவும், மேற்குலக வல்லரசுகளும் இணைந்து போரை நடத்தின. தமிழர்களை அழித்தன. இத்தகையை வல்லரசுகளை எதிர்க்கக்கூடிய வீரம் தலைவர் பிரபாகரனுக்குப் பின் யாருக்கும் வரவில்லை.

ஆகவே அவர்கள் தம்மால் எதிர்க்கக்கூடியவர்களை தேடினார்கள் அல்லது உருவாக்கினார்கள். அதே வேளை உண்மையான எதிரிகளிடம் சரணடைந்தார்கள்.

இந்திய வல்லாதிக்கத்தை எதிர்த்திருக்க வேண்டிய சீமான், அதற்கு அச்சப்பட்டு, தமிழ்நாட்டில் பலவீனமான நிலையில் இருந்த திமுகவையும், காங்கிரஸையும் எதிர்த்தார்.

யாரோ ஒருவரை எதிர்ப்பதன் ஊடாக தான் தமிழினத்திற்காக போராடுவதாக சுயஇன்பம் கண்டார்.

இந்திய அரசியலின் இயல்புக்கு ஏற்ப, திமுகவை எதிர்த்ததால் அதிமுகவை ஆதரிக்கவும், காங்கிரஸை எதிர்த்ததால் பாஜகவை ஆதரிக்கவும் சீமான் தலைப்பட்டார்.

இதன் தொடர்ச்சியாக தமிழினத்தின் முதல் விரோத சக்தியான பார்ப்பனியத்திடம் தன்னை அடகு வைத்தார். அப்படியே அவர்களின் நலனுக்காக செயற்படுகின்ற கையாளாக சீமான் மாறினார்.

முடிவில் அதிக மனப்பிறளவுக்கு உள்ளான சீமான் சம்பந்தமே இல்லாதவர்களை எல்லாம் கைகாட்டி, இவர்களால்தான் வீழ்ந்தோம்’ என்று பிதற்றத் தொடங்கினார்.

புலிகளுக்கு அடைக்கலமும் ஆதரவும் கொடுத்த, தமிழை பேச்சாகவும் மூச்சாகவும் கொண்டுள்ள வைகோவைக் கூட ‘எதிரி’ என்று சொன்னார். தமிழர்களுடன் கலந்து விட்ட பழந்தமிழ்க் குடிகளை ‘வந்தேறிகள்’ என்று சொன்னார்.

தமிழர்களால் ஜனநாயக முறைப்படி தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட தலைவர்களை எல்லாம் வேற்றினத்தவர்கள் என்றார். அவர்கள் படையெடுத்து வந்து தமிழர்களை அடக்கி ஆள்வது போன்று சித்தரித்தார்.

உண்மையில் சீமான் குறி வைத்தது தமிழ் நாட்டில் உள்ள ஈழத் தமிழ் ஆதரவு சக்திகளைத்தான். தமிழர்கள் விடுதலை அடைய வேண்டும் என்பதில் திராவிட இயக்கங்கள் கோட்பாட்டுரீதியில் உறுதியாக இருந்தார்கள்.

திராவிடம் என்பது இந்தியத்திற்கும், பார்ப்பனியத்திற்கும் எதிரானது. தமிழர்களுக்கு ஆதரவானது. ஈழத் தமிழர்கள் விடுதலை அடைய வேண்டும் என்னும் நோக்கத்தைக் கொண்டது.

2009 இன் பின்னர் தமிழ்நாட்டு இளைஞர்கள் திராவிட இயக்கங்களின் பின்னால் அணிவகுத்தால் அது இந்தியத்திற்கு சிக்கலாகி விடும். ஈழத் தமிழர் பிரச்சனையை ஏதோ ஒரு வகையில் தீர்க்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டு விடும்.

ஆகவே இது தமிழ்நாட்டிலும் ‘இயக்க மோதல்களை’ உருவாக்கியது. தனது கையாள் சீமான் மூலம் திராவிட இயக்கங்களுக்கு எதிராக தமிழ்நாட்டு இளைஞர்களை தூண்ட முற்பட்டது.

சீமான் மூலம் தமிழ்நாட்டில் ஈழத் தமிழ் ஆதரவு சக்திகள் பலம்பெறுவது தடுக்கப்பட்டது. இளைஞர்கள் பல குழுக்களாக பிரிகின்ற நிலை உருவானது. இந்தியத்திற்கு வரவேண்டிய எதிர்ப்பு திராவிடம் நோக்கி திசை திருப்பப்பட்டது.

இன்றைக்கு ஈழத் தமிழர்களுக்கு ஆதரவான செயற்பாடுகளில் இருந்து பலர் ஒதுங்கி விட்டார்கள். மற்றவர்கள் தமக்குள் கருத்து மோதல்களில் பொழுதைக் கழிக்கிறார்கள். துடிப்பு மிக்க ஒரு தொகை இளைஞர் கூட்டம் வீணாய் போய் விட்டது.

சீமானுக்கு ஏற்பட்ட மனப்பிறள்வு காலப் போக்கில் அவரை இந்துத்துவ பார்ப்பனியத்தின் கையாளாக மாற்றியது. அவர் குணமாகின்ற கட்டத்தை தாண்டி விட்டார்.

வேறு வழியில்லை. ஒரு காலத்தில் எம்மோடு இருந்தவர் என்றாலும் கூட, இன்றைக்கு எதிரியின் நோக்கங்களுக்கு துணை போகின்றவராக மாறி விட்ட சீமானை எதிர்க்கத்தான் வேண்டும்.